(Το παρόν άρθρο είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο των Αντέλ Φέιμπερ & Ιλέιν Μάζλις
Εκδόσεις Πατάκη, 2018)
Οι σχέσεις των γονιών με τα παιδιά τους αποτελεί και θα αποτελεί ένα επίμαχο θέμα συζήτησης και προβληματισμού τόσο ανάμεσα στους ίδιους τους γονείς όσο και στον ευρύτερο επιστημονικό κόσμο. Ειδικοί από τον χώρο της εκπαίδευσης και της ψυχολογίας έχουν εκφράσει κατά καιρούς το ενδιαφέρον τους για την άμβλυνση των διαφορών που σημειώνονται ανάμεσα σε γονείς και παιδιά προσπαθώντας να ρίξουν φως στις σχέσεις των ‘δύο αυτών κόσμων’ ώστε να αναζητηθούν νέοι, και περισσότερο λειτουργικοί, δίαυλοι επικοινωνίας.
Οι συγγραφείς του βιβλίου «Πώς να μιλάτε στα παιδιά ώστε να σας ακούν και πώς να τα ακούτε ώστε να σας μιλούν» αφουγκραζόμενοι τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς γονέων αλλά και εκπαιδευτικών επιχειρούν να μεταλαμπαδεύσουν έναν εναλλακτικό τρόπο επικοινωνίας μεταξύ γονέων και παιδιών, χαράσσοντας έτσι νέα μονοπάτια για την ανάπτυξη και καλλιέργεια δεξιοτήτων.
Οι μέθοδοι επικοινωνίας που παρουσιάζονται προκύπτουν μέσα από εικονογραφημένους διαλόγους κάνοντας έτσι λιγότερο επώδυνη και κοπιαστική την ενασχόληση των γονιών με το συγκεκριμένο βιβλίο. Μια εικόνα χίλιες λέξεις, εξάλλου! Καθώς ο γονιός περιπλανιέται στις σελίδες του ανακαλύπτει νέους τρόπους για την επίλυση των προβλημάτων που αναφύονται είτε λόγω της σκληρής καθημερινότητας είτε λόγω της σχέσης γονιού-παιδιού που ‘εκ φύσεως’ εμπεριέχει διαφορές. Η μεγάλη χρησιμότητα του βιβλίου έγκειται στο ότι είναι γραμμένο με απλό και κατανοητό τρόπο, με παραδειγματικούς διαλόγους και εικόνες μέσω των οποίων ο γονιός μπορεί να αναγνωρίσει δικές του συνήθειες και τρόπους σκέψης. Το αντιπαράδειγμα μιας κατάστασης ανάμεσα στον γονιό και το παιδί είναι επίσης ένα πολύ βοηθητικό εργαλείο που σκοπό έχει να εγχαράξει στον γονιό έναν διαφορετικό, και μάλλον περισσότερο αποτελεσματικό, τρόπο επικοινωνίας. Στο τέλος των κεφαλαίων υπάρχουν προτεινόμενες εργασίες τις οποίες ο ενδιαφερόμενος γονιός μπορεί να εφαρμόσει, αφού όμως πρώτα ενσταλάξει μέσα του η γνώση και του γίνει τόσο οικεία που να μπορεί να πάρει σάρκα και οστά ως φυσική απόρροια της προσωπικότητάς του.
Διαχείριση συναισθημάτων, καλλιέργεια συνεργασίας, εναλλακτικές επιλογές αντί για τιμωρία, ενθάρρυνση της αυτονομίας, έπαινος είναι κάποια από τα καίρια θέματα που αναπτύσσονται διεξοδικά στο παρόν βιβλίο. Τέλος, οι αυτοαποκαλύψεις των συγγραφέων ασκούν καταλυτική επίδραση στην αντιμετώπιση καταστάσεων, μιας και η σκέψη ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν και στις καλύτερες οικογένειες, είναι αρκετά αγχολυτική και παρήγορη!
Κατερίνα Λεβάκη
Ψυχολόγος
Ειδίκευση στη Γνωσιακή – Συμπεριφορική Θεραπεία
Διδάκτωρ Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Κρήτης