January 2020

Τον Μάρτιο ξεκινά η πρώτη ομάδα εποπτείας του Συμβουλευτικού Κέντρου στη Μαβίλη, η οποία απευθύνεται σε Ψυχολόγους και Εκπαιδευτικούς επαγγελματίες που επιθυμούν να εξελιχθούν, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο ώστε να βελτιώσουν τις δεξιότητές τους και να ανταλλάξουν επαγγελματική υποστήριξη.

Με την διευκόλυνση και τον συντονισμό των εποπτών, οι συμμετέχοντες παρουσιάζουν το περιστατικό πάνω στο οποίο επιθυμούν να εργαστούν, ενώ στη συνέχεια θα γίνεται επεξεργασία αυτού καθώς και θα αναλύονται τυχόν διλήμματα και προσωπικά ζητήματά που αναδύονται. Θα δίνεται ανατροφοδότηση και κατευθύνσεις και θα τίθενται εκ νέου στόχοι. Στόχος της ομάδας είναι να βοηθήσει τους επαγγελματίες (δεν είναι αξιολόγηση) μέσα σε ένα ασφαλές πλαίσιο υποστήριξης να επιλύσουν προβλήματα που συναντά στο καθημερινό πλαίσιο εργασίας μέσα από μια ομαδική συζήτηση και ανταλλαγή επιστημονικών απόψεων με συναδέλφους.

Οι ομάδες εποπτείας  συντονίζονται  από ψυχολόγους με εμπειρία τόσο στην διαχείριση προβληματικών συμπεριφορών στο σχολικό πλαίσιο όσο και με βαθειά γνώση και εμπειρία στην αξιολόγηση και παρέμβαση σε δυσκολίες παιδιών και εφήβων. Οι συναντήσεις θα πραγματοποιούνται 2φ/ μήνα, κάθε δεύτερη Δευτέρα 18:00-20:00 ή κάθε δεύτερο Σάββατο  14:00 – 17:00. Το Μάρτιο ξεκινά ο 1^ος  κύκλος – η πρώτη ομάδα με σύνολο 10 συναντήσεων. Ο χώρος συνάντησης είναι το Συμβουλευτικό Κέντρο στη Μαβίλη (Παστέρ 10, πλατεία Μαβίλη) και το κόστος συμμετοχής είναι 20€ ανά συνάντηση.

Επόπτριες:

1. Δρ. Γεωργία Ψαρρά: εκπαιδευτικός, ψυχολόγος με μεταπτυχιακό τίτλο στην Σχολική Ψυχολογίας και εκπαιδευμένη στην συστημική προσέγγιση. Δίδαξε με βιωματικό τρόπο την οικοσυστημική προσέγγιση στο μάθημα «Διαχείριση προβλημάτων στο σχολείο/εργασιακό χώρο και την οικογένεια» στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για 12χρόνια, σε εκπαιδευτικούς με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, σε σχολές γονέων με το ΙΔΕΚΕ, σε Νηπιαγωγούς και Βρεφονηπιαγωγούς με πρόγραμμα του ΟΑΕΔ και στους Δημοσίους Υπαλλήλους με το ΕΚΚΔΔΑ.
2. Δρ. Ιωάννα Αποστολοπούλου: ψυχολόγος, με μεταπτυχιακή εκπαίδευση στην κλινική ψυχολογία (πανεπιστήμιο Αθηνών) και εκπαίδευση στην γνωσιακή-συμπεριφοριστική κατεύθυνση. Δίδαξε επί σειρά ετών τόσο στο προπτυχιακό πρόγραμμα ψυχολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών όσο και στα μεταπτυχιακά προγράμματα σχολικής και κλινικής ψυχολογίας του ίδιου πανεπιστημίου. Έχει διδάξει ψυχολογία και συμβουλευτική σε πλήθος ιδιωτικών κολεγίων, ινστιτούτων και άλλων συναφών δημόσιων και ιδιωτικών φορέων. Παράλληλα από το 2005 ασκεί ιδιωτικά το επάγγελμα του ψυχολόγου. Έχει συντονίσει και προγράμματα σχολών γονέων σε συνεργασία με δήμους της Αθήνας και συμμετείχε σαν ψυχολόγος σε πρόγραμμα του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης όπου της είχε ανατεθεί η ψυχολογική στήριξη μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών σε επτά δημόσια σχολεία στην Αθήνα επί τρια χρόνια.

Για πληροφορίες επικοινωνήστε μαζί μας με επώνυμο γραπτό μήνυμα στο 6944680868 ή με e-mail στο info@ccmavili.gr

Ένα υπέροχο πείραμα που αντικατοπτρίζει τη σημασία της επαφής, της συμμετοχής και της ουσιαστικής ανταπόκρισης στην επικοινωνία.

Πηγή: https://youtu.be/apzXGEbZht0

Η λίστα με τα οφέλη και τις απολαύσεις που μπορει να προσφέρει το διάβασμα  είναι ατελείωτη και η προσωπική ματιά του αναγνώστη εστιάζει σε αυτά που περισσότερο τον αφορούν.

Μια νέα έρευνα έρχεται να προσθέσει κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον στη λίστα: το διάβασμα μπορει να έχει θετική επίδραση στην ψυχική υγεία, προσφέροντας μάλιστα μια νέα παρέμβαση, αυτή της βιβλίοθεραπείας.

Πατήστε κλικ στον σύνδεσμο για ανάγνωση, το κείμενο είναι αναδημοσίευση από την πηγή: https://www.psychologynow.gr/psyxologia-texni/vivlia/8208-to-diavasma-borei-na-veltiosei-tin-psyxiki-ygeia.html.

Μια πρόταση της συνεργάτιδας του Συμβουλευτικού Κέντρου στη Μαβίλη Ελίνας Παυλάκη. Σύμβουλος επικοινωνίας , Personal & Executive coach , Μέλος του ICF

For English-speaking people based in Athens – there is an opportunity to start working with a trainee psychotherapist and counsellor. The cost is 10 euros per session, and there are 4 slots available at the moment.

If you would like to explore issues, like bereavement, depression, or generally you would just like to talk about certain issues, please contact Mavili Councelling Centre on 213 0423374 – or 694 340 5985. The centre provides professional therapy services and has been on-going for many years. It offers a range of Integrative counselling services, including CBT, Person-centred therapy, and Psychodynamic therapy in both Greek and English.

We would love to hear from you, and hope that we can help with a range of difficult issues.

Η ψυχική διαταραχή φαντάζει ως κάτι «μακρινό» και σπάνιο στους περισσότερους ανθρώπους. Είναι όμως έτσι; Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ένας στους τέσσερις ανθρώπους θα αντιμετωπίσει κάποια στιγμή στη ζωή του μία ψυχική διαταραχή, ενώ 121 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από κατάθλιψη- η οποία εκτιμάται ότι το 2020 θα αποτελεί τη συχνότερη ασθένεια στον ανεπτυγμένο κόσμο.

Η διάγνωση κάποιας ψυχικής διαταραχής δεν γίνεται αυθαίρετα. Υπάρχουν δύο ταξινομικά εγχειρίδια (το ICD-10 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και το DSM-V της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ένωσης) τα οποία αναφέρουν τα κριτήρια για να τεθεί η διάγνωση μίας ψυχικής διαταραχής, δηλαδή τα συμπτώματα, η διάρκεια και λοιποί παράγοντες. Παρότι μπορεί άτομα με την ίδια διεγνωσμένη διαταραχή να μην έχουν ακριβώς τα ίδια συμπτώματα, η ύπαρξη διαγνωστικών κατηγοριών έχει πολλά πλεονεκτήματα. Κατ’ αρχήν, επιτρέπει στους ειδικούς ψυχικής υγείας να μιλάνε «την ίδια γλώσσα», να κατανοούν δηλαδή την γενική κλινική εικόνα του θεραπευόμενου χωρίς να αναφέρουν ένα-ένα τα συμτώματα. Κατά δεύτερον, η χρήση διαγνωστικών κατηγοριών είναι αναγκαία στην έρευνα και στην θέσπιση θεραπευτικών πρωτοκόλλων (ψυχοθεραπείας και φαρμακοθεραπείας). Επίσης, η δυνατότητα χορήγησης αναρρωτικών αδειών, η κάλυψη συνταγογραφούμενων φαρμάκων και άλλου τέτοιου είδους παροχές από τους ασφαλιστικούς φορείς δεν θα ήταν εφικτές χωρίς την ύπαρξη διαγνωστικών κατηγοριών. Τέλος, η καταγραφή και ομαδοποίηση συγκεκριμένων συμπτωμάτων προσδίδει οικουμενικότητα, αντικειμενικότητα και επιστημονική εγκυρότητα στη διάγνωση της ψυχικής διαταραχής.

Η ύπαρξη διαγνωστικών κατηγοριών έχει δεχθεί σημαντική κριτική, και όχι άδικα. Όταν ένα άτομο διαγιγνώσκεται με μία ψυχική διαταραχή, αυτομάτως μπαίνει μία «ταμπέλα», με αποτέλεσμα να χάνει την μοναδικότητα του, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και την δυσλειτουργία που μπορεί να προκαλούν τα συμπτώματα στο συγκεκριμένο άτομο. Επίσης, τίθεται ένα σημαντικό ερώτημα σχετικά με την γραμμή που διαχωρίζει το φυσιολογικό με το μη φυσιολογικό. Για παράδειγμα, ένα άτομο για να διαγνωσθεί με μείζον καταθλιπτική διαταραχή, πρέπει, εκτός των άλλων, να εμφανίζει τουλάχιστον 5 από μία λίστα 9 συμπτωμάτων. Συνεπώς, εάν ένα άτομο εμφανίζει 6 συμπτώματα τίθεται η διάγνωση της μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής. Εάν όμως εμφανίζει τέσσερα συμπτώματα, κρίνεται υγιής, άρα δεν θεωρείται ότι χρήζει θεραπείας, ασχέτως πόσο αυτό το άτομο υποφέρει ή δυσλειτουργεί στην καθημερινότητά του. Άτομα με την ίδια διαταραχή μπορούν να συμπεριφέρονται διαφορετικά, να επηρεάζονται λιγότερο ή περισσότερο από τα συμπτώματα και να επηρεάζονται με άλλο τρόπο στην καθημερινότητά τους.

Μία ακόμη αρνητική επίπτωση της ύπαρξης διαγνωστικών κατηγοριών είναι ο στιγματισμός που υφίστανται οι ασθενείς. Ο στιγματισμός βεβαίως είναι ένα φαινόμενο που θα υπήρχε και χωρίς τις διαγνωστικές κατηγορίες αλλά η ύπαρξή τους τον ενισχύει αφού ομαδοποιεί τους ανθρώπους βάσει κάποιου χαρακτηριστικού. Το κοινωνικό στίγμα είναι μία ανεπιθύμητη, δυσφημιστική ιδιότητα που στερεί από κάποιον το δικαίωμα της πλήρους κοινωνικής αποδοχής και τον αναγκάζει να κρύψει την αιτία που προκαλεί αυτή την αντιμετώπιση. Αποτελεί έναν έντονα μειωτικό χαρακτηρισμό που αποδίδεται σε κάποιον και από τον οποίο είναι πολύ δύσκολο να απαλλαγεί. Ο στιγματισμός των ψυχικά πασχόντων στηρίζεται σε λάθος πεποιθήσεις

(α) για την φύση των διαταραχών (όπως το ότι είναι μόνο αποτέλεσμα κληρονομικότητας, ότι είναι ένδειξη αδυναμίας, ότι είναι αποτέλεσμα των επιλογών τους, ότι οι ψυχικά ασθενείς είναι επικίνδυνοι) και

(β) για την αντιμετώπισή τους (δηλαδή ότι είναι ανίατες).

Ένας ακόμη παράγοντας είναι η παράξενη-παράδοξη συμπεριφορά και σκέψη που απαντάται σε κάποιους ψυχικά ασθενείς. Ο κοινωνικός στιγματισμός προκαλεί αισθήματα ντροπής και ενοχής στις οικογένειες των ψυχικά ασθενών και κοινωνική απομόνωση. Επίσης, οι ίδιοι οι ασθενείς, δυσκολεύονται να αποδεχθούν την ασθένεια και συχνά δυσκολεύονται να αναζητήσουν θεραπεία ή δεν την αναζητούν καθόλου.

Αν και έχουν γίνει αρκετά βήματα προς την καταπολέμηση του στιγματισμού των ψυχική ασθενών, ένα μεγάλο ποσοστό ψυχικά ασθενών συνεχίζει να ζει αποτραβηγμένο από την κοινωνία. Η ενημέρωση των πολιτών ότι η ψυχική διαταραχή:

(α) μπορεί να αναφέρεται σε καταστάσεις πολύ διαφορετικές μεταξύ τους (ακόμα και στην ίδια διαταραχή υπάρχει η έννοια του φάσματος),

(β) μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε οικογένεια και σε άτομα όλων των ηλικιών (άρα μας αφορά όλους),

(γ) δεν είναι όλοι οι ψυχικά ασθενείς επικίνδυνοι και απρόβλεπτοι και

(δ) οι πάσχοντες και οι οικογένειές τους υποφέρουν από την ασθένεια.

Επίσης και η απαγόρευση χρήσης από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης χαρακτηρισμών που προβάλλουν στερεοτυπικές αντιλήψεις (π.χ. «ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι») θα βοηθήσουν στην μείωση του στίγματος που ακολουθεί την διάγνωση μίας ψυχικής διαταραχής. Το σημαντικότερο όμως είναι να γίνει κατανοητό ότι η ψυχική διαταραχή δεν χαρακτηρίζει ολόκληρη την ύπαρξη του ατόμου και ότι ο ψυχικά ασθενής είναι άνθρωπος με αισθήματα, όνειρα, δυνατότητες και ανάγκες. Άλλωστε, η ψυχική διαταραχή είναι κάτι που μας αφορά (έστω και δυνητικά) όλους.

Ανδρουτσάκος Ιωάννης

Ψυχολόγος, MSc

Υποψήφιος Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

Ειδίκευση στη Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Θεραπεία

Οικογενειακή – Συστημική ψυχοθεραπεία

Κάθε νέο έτος… και μια καινούρια αρχή

Η αρχή κάθε νέου έτους αποτελεί για όλους την ευκαιρία να αναστοχαστούν τις πράξεις του παρελθόντος και να ονειρευτούν ή/και να προγραμματίσουν τις κινήσεις/ενέργειες του αύριο. Η υλοποίηση των μελλοντικών ονείρων εμπεριέχει την έννοια της στοχοθεσίας, γιατί αν «…αν ξέρω πού θέλω να πάω…. θα βρω πώς θα πάω… και στο τέλος θα ξέρω αν έφτασα!».

Η ύπαρξη στόχων είναι αναπόσπαστο μέρος μιας οργανωμένης ζωής που βοηθά το άτομο να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί ποικιλοτρόπως. Η υλοποίηση των στόχων δεν είναι κάτι εύκολο. Δεν είναι, όμως, και κάτι ακατόρθωτο. Χρειάζεται μεθοδικότητα και φυσικά να είναι SMART!

Τι σημαίνει, όμως, η νέο-σχηματισμένη λέξη SMART;

Ο όρος SMART είναι το ακρωνύμιο των λέξεων Specific, Measurable, Attainable, Realistic και Time bound. Αναλυτικότερα…

Για να τεθεί ένας στόχος, αλλά κυρίως για να είναι υλοποιήσιμος, απαιτείται να είναι συγκεκριμένος. Οι γενικοί και αόριστοι στόχοι δεν βοηθούν το άτομο να συγκεντρωθεί στο περιεχόμενο του στόχου με αποτέλεσμα να χάνεται σε γενικότερες έννοιες που το παραπλανούν σπαταλώντας έτσι χρόνο και κόπο.

Ο στόχος, επίσης, πρέπει να είναι μετρήσιμος. Το άτομο καλό είναι να μπορεί να αποτιμήσει τον στόχο, να μπορεί να τον αξιολογήσει ώστε να αντιληφθεί το κόστος ή το όφελος από την επίτευξή του.

Ένα από τα πιο αξιόλογα χαρακτηριστικά του στόχου είναι να μπορεί να είναι και επιτεύξιμος. Το άτομο καλό είναι να σχεδιάζει στόχους που να είναι εφικτοί (ακόμη και απλοί στόχοι μέσα στην καθημερινότητα). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να νιώθει ικανό από την έκβαση του στόχου και με τη θετική ανατροφοδότηση που λαμβάνει να μπορεί να συνεχίζει.

Για να είναι ένας στόχος όλα τα παραπάνω, δεν θα μπορούσε παρά να είναι και ρεαλιστικός. Η φαντασία είναι απαραίτητο συστατικό στη ζωή του ατόμου και στα όνειρά του για ένα καλύτερο αύριο, αλλά στόχοι που δεν είναι ρεαλιστικοί επιφέρουν απογοήτευση, ακόμη και ματαίωση. Το άτομο μέσα στη λαχτάρα του να κάνει όλα όσα θα ήθελε ανεβάζει τον πήχη και πολλές φορές το αποτέλεσμα είναι το ακριβώς αντίθετο από το επιθυμητό. Έτσι πολύ γρήγορα απογοητεύεται και σταματά κάθε προσπάθεια.

Τέλος, ο στόχος για να είναι πραγματοποιήσιμος πρέπει να είναι χρονικά καθορισμένος. Τα χρονικά περιθώρια -ως λογικά όρια που ενέχουν προγραμματισμό- ενεργοποιούν τις δυνάμεις του ατόμου κάνοντάς το περισσότερο κινητοποιημένο, αφυπνισμένο και έτοιμο για δράση. Ο χρόνος, συνεπώς, γίνεται σύμμαχος αν το άτομο «… γνωρίζει που θέλει να πάει…!».

Η στοχοθεσία και ο προγραμματισμός στη ζωή δημιουργεί ένα ασφαλές δίκτυο επιβίωσης τόσο για το ίδιο το άτομο όσο και για εκείνα που μπορεί να βρίσκονται κοντά του. Αρκεί να μην μετατρέπεται σε ένα κυνήγι στεγνής επίτευξης στόχων χωρίς τα ενδιάμεσα μονοπάτια και τις εμπειρίες εκείνες που κάνουν το άτομο πάντα πιο σοφό και πλήρες.

Ας κινηθούμε, λοιπόν, όλοι λίγο πιο SMART και φέτος… ώστε η νέα χρονιά να ανταμείψει τις προσπάθειές μας και να μας φέρει πιο κοντά στους στόχους μας!

Κατερίνα Λεβάκη

Ψυχολόγος

Ειδίκευση στη Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Θεραπεία

Διδάκτωρ Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Κρήτης