Η ψυχολογία του Έλληνα φοιτητή στο εξωτερικό

By November 6, 2019Uncategorized

Η είσοδος ενος φοιτητή στο πανεπιστήμιο είναι από μόνη της μια σημαντική μεταβατική περίοδος στη ζωή του, πόσο μάλλον εαν συνοδεύεται με μετάβαση σε μια ξένη χώρα. Ο φοιτητής καλείται να έρθει σε επαφή και να ενταπεξέλθει σε ένα αριθμό αλλαγών. Όχι μόνο την ακαδημαϊκή ένταξη σε ένα σύστημα εκ διαμέτρου διαφορετικό από αυτό που είχε μάθει στο σχολείο αλλά και τη κοινωνικοπολιτιστική προσαρμογή σε μια ξένη χώρα, τη διαχείριση πρακτικών ζητημάτων σε μια γλώσσα διαφορετική από τη μητρική και σε συνδυασμό με την αναζήτηση προσωπικής ταυτότητας και φιλοσοφίας για τη ζωή τα οποία προϋποθέτει η μετάβαση από την εφηβεία στην ενηλικίωση.

Οι νέοι και οι νέες λοιπόν βιώνουν ιδιαίτερα κατά το πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο σε μια ξένη χώρα καταστάσεις πρωτόγνωρες οι οποίες είναι απόλυτα φυσιολογικό και πιθανό να φέρνουν στην επιφάνεια άγχος, ανασφάλεια, θυμό, θλίψη, χαμηλή αυτοεκτίμηση, αϋπνίες, δυσκολίες στην ακαδημαϊκή απόδοση και διάφορα ψυχοσωματικά (κεφαλαλγίες, δερματικά, κ.α).

Πώς μπορούμε να διευκολύνουμε αυτή τη μετάβαση για τον εαυτό μας;

Χρόνος και χώρος

Όπως συμβαίνει με κάθε αλλαγή στη ζωή μας καθώς οι αλλαγές είναι το μόνο «αμετάβλητο» στην ουσία κομμάτι της, χρειάζεται χρόνος και χώρος για να αφομοιωθεί. Ο καθένας χρειάζεται το δικό του χώρο και χρόνο. Όταν λοιπόν τα πράγματα μας φαίνονται στην αρχή δύσκολα επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αισθανθεί δυσάρεστα γνωρίζοντας οτι είναι κάτι το φυσιολογικό και στη συνέχεια μας δίνουμε χώρο και χρόνο μέχρι αυτά να εξασθενίσουν.

Υποστηρικτικό περιβάλλον

Οι αποστάσεις έχουν πλέον εκμηδενιστεί με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης , το skype και τα απεριόριστα λεπτά κλήσεων προς το εξωτερικό. Φροντίζουμε λοιπόν να μιλάμε με ανθρώπους της εμπιστοσύνης μας όπως φίλους ή οικογένεια για αυτά που μας απασχολούν. Μη ξεχνάμε οτι το μοίρασμα είναι ευεργετικό και δε χρειάζεται να το θυσιάζουμε στο βωμό της εικόνας που θέλουμε να προβάλουμε προς τα έξω. Είναι βοηθητικό και ως προς το κομμάτι της νοσταλγίας να μιλάμε με δικούς μας ανθρώπους από την Ελλάδα αλλά όχι σε βαθμό να αγκιστρώνομαστε απο αυτούς μην αφήνοντας περιθώρια για τις νέες φιλίες και συναναστροφές της νέας μας καθημερινότητας.

Δραστηριότητες

Μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία που μας δίνεται όντας μακριά από τα γνώριμα για να ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε και τι μας αρέσει, ξεκινώντας από μικρά πράγματα όπως ένα χόμπυ, άθληση ή τον εθελοντισμό. Παρακολουθώντας κάποιο ομαδικό πρόγραμμα στο γυμναστήριο για παράδειγμα έχουμε πολλαπλά οφέλη, πέρα από τη κοινωνικοποίηση και την ευεξία επωφελούμαστε και απο την ενδορφίνη, τη λεγόμενη ορμόνη της χαράς! Όσον αφορά τον εθελοντισμό, έρευνες έχουν βρει θετικό συσχετισμό ανάμεσα στο να προσφέρεις και τη θετική διάθεση.

Αλλαγή οπτικής

Βάζουμε ερωτηματικά στις αρνητικές μας σκέψεις. Τι αποδείξεις έχουμε για να πιστεύουμε ότι για παράδειγμα θα αποτύχουμε στο τεστ ή τι θα συμβουλεύαμε ενα φίλο μας εαν μας φανέρωνε αυτές του τις σκέψεις. Πολλές φορές είναι σημαντικό να σηκωθούμε από την καρέκλα μας για να δούμε και από άλλες οπτικές γωνίες το πρόβλημα. Δεν είναι διόλου απίθανο να δούμε οτι καθόμασταν πάνω στο πρόβλημα και αυτός ήταν ο λόγος  που δεν το βλέπαμε!

Θετικές δηλώσεις

Κάντε μια λίστα με το τι έχετε να κερδίσετε από αυτή σας την εμπειρία. Για παράδειγμα, θα αποκτήσω πιο ανοιχτούς ορίζοντες, θα μου δοθούν περισσότερες ευκαιρίες, θα γίνω πιο ανεξάρτητος βασιζόμενος στις δυνάμεις μου κ.ο.κ. Διαβάζετε αυτή τη λίστα κάθε φορά που πέφτετε ψυχολογικά.

Ρεαλιστικές προσδοκίες

Κοιτάξτε λίγο τι είναι αυτό που ζητάτε από τον εαυτό σας. Μήπως είστε ιδιαίτερα απαιτητικοί; Είναι λογικό όταν βάζουμε μη ρεαλιστικούς στόχους, να μη τους πετυχαίνουμε και να απογοητευόμαστε. Καλό είναι να διαχωρίζουμε τους στόχους μας σε μικρούς και επιτεύξιμους, ώστε να μας δίνουν το κίνητρο να συνεχίσουμε στον επόμενο.

Εστιασμός στο εδώ και το τώρα

Οι περισσότρες αρνητικές μας σκέψεις αν το παρατηρήσετε έχουν να κάνουν με το παρελθόν ή το μέλλον. Επικεντρωθείτε στο «Εδώ και το Τώρα». Αν είναι να αγχωθείτε γα κάτι, τουλάχιστον αγχωθείτε για κάτι που γίνεται στο εδώ και το τώρα. Σκεφτείτε έναν άνθρωπο που έχει το ένα του πόδι στο παρελθόν και το άλλο στο μέλλον, στα δυο άκρα ενός άξονα. Θα μπορέσει να ισορροπήσει ποτέ; Το χθες έχει φύγει και το αύριο δεν έχει έρθει ακόμα. Το μόνο που μας μένει είναι το πολύτιμο «τώρα». Ζήστε το και αφήστε το αύριο για… αύριο!

Ακολουθήστε αυτές τις οδηγίες και παράλληλα ρωτήστε κάποιον δευτεροετή, τριτοετή ή απόφοιτο πως διαχειρίστηκε παρόμοιες καταστάσεις. Συνήθως είναι πρόθυμοι να μοιράζονται τις εμπειρίες τους όπως πιθανότατα θα κάνετε και εσείς για κάποιον άλλο μελλοντικά. Ωστόσο, εαν αισθάνεστε οτι θα θέλατε μια πιο εξιδανικευμένη μορφή υποστήριξης, μη διστάσετε να τη ζητήσετε από ειδικό.

Ουρανία Ζερικιώτη, ΜSc

Ψυχολόγος της Υγείας

Ειδίκευση στη ΓνωσιακήΣυμπεριφοριστική Θεραπεία

Leave a Reply